Η αγάπη…
Ίσως το πιο αγνό, το πιο δυνατό, το πιο αληθινό συναίσθημα που μπορούμε να νιώσουμε.
Δεν έχει εγωισμό, δεν μετριέται με αριθμούς, ούτε κατατάσσει τους ανθρώπους. Δεν ενδιαφέρεται ποιος είναι “πιο πάνω” και ποιος “πιο πίσω”. Δεν είναι αγώνας. Είναι ένωση.
Η γυναίκα δεν είναι καλύτερη από τον άντρα. Ο άντρας δεν είναι καλύτερος από τη γυναίκα.
Είναι διαφορετικοί, όχι ανταγωνιστές.
Οι γυναίκες έχουν τη δική τους μαγεία – δύναμη σε λεπτομέρειες, συναίσθηση, φροντίδα, διαίσθηση.
Οι άντρες, τη δική τους – σταθερότητα, ενέργεια, προσφορά, στήριξη.
Και όταν αυτοί οι δύο κόσμοι ενώνονται χωρίς να προσπαθούν να κυριαρχήσουν ο ένας στον άλλον, τότε συμβαίνει κάτι υπέροχο: ολοκληρώνονται.
Δεν έχει σημασία ποιος θα κάνει πίσω σήμερα και ποιος αύριο.
Σημασία έχει ότι και οι δύο έχουν χώρο να λάμψουν – άλλοτε μπροστά, άλλοτε πίσω από τα φώτα, αλλά πάντα δίπλα ο ένας στον άλλον.
Γιατί η αληθινή αγάπη δεν προσπαθεί να κερδίσει.
Προσπαθεί να κρατήσει.
Να στηρίξει. Να ενθαρρύνει. Να αναδείξει τον καλύτερο εαυτό του άλλου.
Εκεί είναι η δύναμή της. Όχι στον έλεγχο, αλλά στη συνεργασία. Όχι στη μάχη, αλλά στη συντροφικότητα.
Όταν αγαπάς αληθινά, δεν μετράς τι έδωσες και τι πήρες.
Το μόνο που σε νοιάζει… είναι να είστε μαζί, με αλήθεια, με σεβασμό, με καρδιά.